ย่างเลาะบ้านไปหาผู้สาว
คนที่เฮาให้ฮักเบิดใจ
คนที่อ้ายยอมตายแทนได้
บัดได๋แท้เจ้าไป บ่เหลือขี้ไหง่
ย่างเลาะท่งเลาะท่าปาดน้ำตาเกาะฮั้ว
แนมไปทั่วมองบ่เห็นแม้แต่เงาเจ้าของ
ไปทางเขาเบิดแล้วทั้งสมงสมอง
ย้อนว่าใจเจ้าของบ่ลืมคำสัญญา
เอาสาเด้อนาง ไปสาเด้อน้อง
ถึงอ้ายสิน้ำตานอง สองแก้ม
กะบ่เป็นหยัง
ให้คนได้เว้าให้เขาได้ส่า
ว่าอ้ายเป็นผีบ้าถามทางหาฮัก
กะย้อนผู้ได๋เฮ็ดให้อ้ายเสียหลัก
เป็นบ้าย้อนความฮักตั้งหลักกะบ่ได้
ให้เขาเอิ้นอ้ายว่าบักบ้าบ่พอปัว
จั่งแมนมึงซั่วคักบักหัวใจ
เขาป๋าไปแล้วจนว่ามีฮักใหม่
กะยังบ่ไปไส โอ๊ย บักบ้าบ่พอปัว
อันว่าความฮักแท้มีแต่แม่ท่อนั้น
ฮักเสมอหมายมั่น่คือจั่งผู้สาว
คิดว่าไปได้ดี สุดท้ายแค่ชั่วคราว
คือจั่งคำผู้เฒ่าเพิ่นว่า
เอาสาเด้อนาง ไปสาเด้อน้อง
ถึงอ้ายสิน้ำตานอง สองแก้ม
กะบ่เป็นหยัง
ให้คนได้เว้าให้เขาได้ส่า
ว่าอ้ายเป็นผีบ้าถามทางหาฮัก
กะย้อนผู้ได๋เฮ็ดให้อ้ายเสียหลัก
เป็นบ้าย้อนความฮักตั้งหลักกะบ่ได้
ให้เขาเอิ้นอ้ายว่าบักบ้าบ่พอปัว
จั่งแมนมึงซั่วคักบักหัวใจ
เขาป๋าไปแล้ว จนว่ามีฮักใหม่
กะยังบ่ไปไส
โฮโฮ้
ให้คนได้เว้าให้เขาได้ส่า
ว่าอ้ายเป็นผีบ้าถามทางหาฮัก
กะย้อนผู้ได๋เฮ็ดให้อ้ายเสียหลัก
เป็นบ้าย้อนความฮักตั้งหลักกะบ่ได้
ให้เขาเอิ้นอ้ายว่าบักบ้าบ่พอปัว
จั่งแมนมึงซั่วคักบักหัวใจ
เขาป๋าไปแล้ว จนว่ามีฮักใหม่
กะยังบ่ไปไส
กะยังบ่ไปไส
กะยังบ่ไปไส
ฮะโอโอ่โอ้ว
โอ๊ย บักบ้าบ่พอปัว